Σύμφωνα με τα συμπεράσματα πολυετούς έρευνας, τα οποία παρουσίασε στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, στις 7 Φεβρουαρίου, η α΄ πλευρά του Δίσκου μιλάει για την έγκυο θεότητα που λάμπει και η β΄ πλευρά για τη θεότητα που δύει, πιθανώς τη μινωική θεότητα Αφαία. Ειδικός σε θέματα μινωικής γραφής, ο Ουαλός γλωσσολόγος δρ Όουενς έχει αφοσιωθεί στη μελέτη του Δίσκου της Φαιστού για περισσότερα από δέκα χρόνια, σε συνεργασία με τον καθηγητή Φωνητικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης Τζον Κόουλμαν. Η συνεργασία αυτή τους οδήγησε, όπως δήλωσε ο ίδιος, να προχωρήσουν «την ανάγνωση του Δίσκου στο 99% και την ερμηνεία σε ποσοστό 50%». Η ερμηνεία τους για τον Δίσκο, την πιο γνωστή μινωική συλλαβική επιγραφή από την Εποχή του Χαλκού, η οποία χρονολογείται στον 17ο αι. π.Χ., «500 χρόνια πριν από τον Τρωικό Πόλεμο», είναι ότι πρόκειται «για έναν ύμνο προς την έγκυο θεότητα και τη θεότητα Αφαία». ο Δίσκος ανακαλύφθηκε σε ένα μικρό δωμάτιο του ανακτόρου της Φαιστού, το 1908, από τους Ιταλούς ανασκαφείς του μνημείου. Είναι πήλινος, με διάμετρο 16 εκ. και φέρει 45 διαφορετικά σύμβολα, ή σημεία γραφής, όπως διορθώνει ο δρ Όουενς, τα οποία επαναλαμβάνονται και ομαδοποιούνται σχηματίζοντας λέξεις. Τα σημεία γραφής, 242 συνολικά, αποτυπώθηκαν με σφραγίδες όταν ο πηλός ήταν ακόμη νωπός. Σύμφωνα με τον κ. Όουενς: «Από τις 61 συνολικά λέξεις του Δίσκου μπορούμε να προσφέρουμε μια ιδέα για το τι σημαίνουν οι περισσότερες από τις μισές. Είναι λοιπόν 61 λέξεις στις δυο πλευρές και 18 στίχοι σαν σονέτο με ομοιοκαταληξία. Έξι λέξεις μιλάνε για το φως και έξι λέξεις για τη δύση του φωτός. Τρεις λέξεις μιλάνε για την έγκυο θεότητα και άλλες 10 για τη θεότητα με διάφορα επίθετα». Η λέξη I-QE-KU-RJA, που επαναλαμβάνεται τρεις φορές και σύμφωνα με τον δρα Όουενς αναφέρεται στην έγκυο θεότητα, έπαιξε σημαντικό ρόλο για τα συμπεράσματά του.