Ποιος είναι ο ρόλος που διαδραματίζουν οι δικαιικοί θεσμοί σε περιόδους όπου οξύνεται η δυσχέρεια στην ικανοποίηση των βιοτικών και μη αναγκών των ανθρώπων; Μπορεί και πώς το δίκαιο να γίνει αρωγός στην άμβλυνση των ανταγωνισμών που προκαλεί η έλλειψη ουσιωδών αγαθών, υλικών και μη; Πώς επηρεάζεται η πολιτειακή δομή σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης; Πώς απαντά η οργανωμένη πολιτικά κοινότητα σε απειλές για την ύπαρξή της (αμφισβήτηση εδαφικής ακεραιότητας, ένοπλη αμφισβήτηση του κυρίαρχου κοινωνικού-οικονομικού μοντέλου, θεομηνίες, οικονομικές κρίσεις); Μπορεί και πώς η πολιτική κοινότητα να δράσει προληπτικά και να περιορίσει ή να ακυρώσει τις συνέπειές τους; Αυτά τα ερωτήματα έχουν έρθει για μία ακόμα φορά στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια και μας καλούν να αναστοχαστούμε τους τρόπους με τους οποίους οι κοινωνίες μέσα στον ιστορικό χρόνο αντιμετώπισαν (άλλες επιτυχώς και άλλες όχι) παρόμοιες απειλές και κατόρθωσαν (σε μικρό ή μεγάλο βαθμό) να αντεπεξέλθουν.