Σύμφωνα με τα οθωμανικά διοικητικά έγγραφα, όλοι οι ορθόδοξοι πληθυσμοί διαφορετικής καταγωγής (ελληνόφωνοι αλλά και βουλγαρόφωνοι, αλβανόφωνοι, τουρκόφωνοι, βλαχόφωνοι, σερβόφωνοι κλπ.) ανήκαν στο Rum milleti, το "Γένος των Ρωμαίων", δηλαδή των Ορθοδόξων. Eπικεφαλής του μιλλέτ ήταν, σύμφωνα πάντα με την οθωμανική έννομη τάξη, ο Ορθόδοξος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Όμως με τη διάδοση των εθνικισμών στη νοτιοανατολική Ευρώπη, ο μεν ελληνικός εθνικισμός προσπάθησε να πείσει κυρίως τα αστικά στρώματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας να ενστερνισθούν την ελληνική εθνική ιδέα, ο δε βουλγαρικός εθνικισμός πέτυχε, μέσω σουλτανικού διατάγματος, τη δημιουργία μιας άλλης ορθόδοξης οντότητας, ενός νέου μιλλέτ, της Βουλγαρικής Εξαρχίας. Έτσι, στο οθωμανικό νομικό σύστημα βασίστηκαν οι αντιμαχόμενοι εθνικισμοί που προσπαθούσαν, όχι χωρίς αντιδράσεις βέβαια, να διαδώσουν την ιδεολογία τους.