Η νεότερη λόγια ή έντεχνη μουσική στην Ελλάδα έχει ηλικία λιγότερη των 250 χρόνων και ισχνή προδρομική ιστορία, σε σχέση, βεβαίως, με εκείνες των άλλων χωρών της Ευρώπης. Εν τούτοις έχει να επιδείξει ιδιαίτερο πλούτο, όγκο, δυναμική και εμβέλεια που της δίνουν το δικαίωμα να διεκδικεί μια ισότιμη θέση στο παγκόσμιο μουσικό γίγνεσθαι. Σε ένα κύκλο ο οποίος αποτελείται από τέσσερις διαλέξεις-εκδηλώσεις δεν είναι δυνατόν, προφανώς, να προσεγγιστεί αναλυτικά όλο το φάσμα στο οποίο εκτείνεται η ιδιαίτερη μουσική αυτή έκφραση. Επελέγησαν λοιπόν ως θέματα αναφοράς, μια συγκεκριμένη περίοδος, η πρώτη του όλου, αυτή της λεγόμενης «Επτανησιακής Μουσικής Σχολής», καθώς και δυο επιφανείς μουσουργοί, ο Μανώλης Καλομοίρης (1883-1962) και ο Νίκος Σκαλκώτας (1904-1949), οι οποίοι σφράγισαν με την παρουσία και την προσφορά τους δυο αρκούντως διαφορετικές συνιστώσες της νεότερης λόγιας ελληνικής μουσικής. Το περιεχόμενο της καταληκτικής εκδήλωσης μοιράζεται ανάμεσα σε μια γενική θεώρηση-απολογισμό, με επισημάνσεις για το παρόν και το μέλλον, και σε μια μουσική εκδήλωση στην οποία θα παρουσιαστεί ένα μικρό δειγματοληπτικό ανθολόγιο με έργα για φωνή και πιάνο, για σόλο πιάνο και για σόλο κιθάρα νεοελλήνων συνθετών.